Het verhaal van Beatrice
Beatrice Chikwanda (42) is seropositief en woont met haar man en zes kinderen in de sloppenwijk Zambia Compound van Mbala, Zambia. Beatrice werkt in het seizoen als koffieplukker op de nabijgelegen koffieplantage; de rest van het jaar probeert ze op andere manieren geld te verdienen, bijvoorbeeld door vis te verkopen. Ze heeft het moeilijk: “Er is te weinig te eten thuis. We zijn aan het overleven. Ik vind troost in de groepen.” Daarmee bedoelt ze de groepen in het Households in Distress-programma. Beatrice werd lid van een van de lotgenotengroepen van het HID-programma: “Ik hoorde er via via over. Het was niet gemakkelijk om over mijn status te praten met andere mensen; toen ik naar de groep ging, was het stigma nog heel groot. Zo vertelde mijn moeder aan haar buren dat ze haar kinderen zou doodslaan als ze zou ontdekken dat ze seropositief waren. Ik praat er zelf wel over met mijn kinderen. Erover praten met elkaar helpt om het stigma te laten verdwijnen. Ik beschouw hiv inmiddels als een ziekte als alle andere ziektes, zoiets als suikerziekte of astma.”
Beatrice begeleidt nu zelf o.a. een lotgenotengroep voor mensen met hiv. Ze is ervaringsdeskundige: “Alle zwangere vrouwen in Zambia worden standaard getest op hiv. Tijdens mijn laatste zwangerschap bleek ik seropositief te zijn. Ik kon het niet geloven. Na de bevalling bleek mijn dochter in orde te zijn en toen pas begon ik te huilen – ik voelde me zo schuldig, dat ik dood zou kunnen gaan en mijn baby moest achterlaten.” Beatrice ontvangt via het programma één keer per maand onder andere melk, bonen en maismeel voor haar kinderen. Ze krijgt via het programma ook haar medicijnen: “Het ziekenhuis is te ver weg en geld voor de bus heb ik niet.”
Households in Distress programma
Dertig jaar geleden brak in Afrika een hiv/aidspandemie uit. Ook Mbala, een van de armste districten van Zambia, werd hierdoor ernstig getroffen. De ziekte maakte de meeste slachtoffers onder de actieve bevolking tussen 15 en 45 jaar, wat de toch al zwakke economie onder druk zette. Een hele generatie werd praktisch weggevaagd, honderdduizenden kinderen groeien op als (half) wees, opgevangen door familie.
Het Households in Distress Programma richt zich op driehonderd mannen en vrouwen die besmet zijn met het hiv-virus, hun partner hebben verloren of alleenstaande (pleeg)ouder zijn en een laag inkomen hebben. Gemiddeld telt hun huishouden zes tot acht personen. Het doel van het HID-programma is om de impact van HIV/aids te verminderen via voorlichting en goede gezondheidszorg en door mensen te helpen in hun eigen levensonderhoud te voorzien en hun onafhankelijkheid te vergroten. Na drie jaar weten de deelnemers voldoende inkomen te verdienen om goed voor hun familie te zorgen. In totaal bereiken we met dit project 15.700 mensen in de Mbala-regio, waarvan 12.600 indirect. Het HID-programma is een inititatief van Vastenactie en haar haar projectpartner in Zambia.
Doe ook mee!
Samen kunnen wij levens blijvend veranderen!
Over Vastenactie
Vastenactie, opgericht in 1961, zet zich in voor een wereld waarin iedereen, waar dan ook, een goed leven kan leiden. Een wereld waar mensen zelf werken aan hun waardigheid én beschikken over de mogelijkheden en voorwaarden daarvoor. Het resultaat? Dat mensen goed voor zichzelf en hun gezin kunnen zorgen en dat de welvaart rechtvaardig wordt verdeeld binnen gemeenschappen.
Om dit doel te bereiken, werven we fondsen in Nederland waarmee we wereldwijd jaarlijks vele kleinschalige ontwikkelingsprojecten steunen. Deze projecten zijn voor iedereen, ongeacht religie, sekse of afkomst.