Reist u vandaag met me mee naar een afgelegen dorp in India? Er heerst armoede en iedereen doet zijn best om een klein inkomen te verdienen. Als boer, als klusjesman of als visser of naaister. Gezondheidszorg is er amper, als je ziek wordt ben je afhankelijk van ziekenhuizen in de stad. En dat is tientallen kilometers weg. Als je in die omstandigheden blind of slechtziend bent, heb je weinig kansen. Mobiliteit, werk, onderwijs en een uitweg uit de armoede zijn voor jou onbereikbaar.
De samenwerkingspartner van Vastenactie SPEECH (Society for People’s Education and Economic Change) strijdt tegen blindheid en slechtziendheid in de regio Nellore, in de provincie Andra Pradesh, een kuststreek in India. Dankzij de bijdrage van Vastenactie organiseerde SPEECH 20 oogkampen. Met een groep oogspecialisten, met een mobiele oogkliniek en bepakt met oogtesten en medicijnen reisden ze gedurende een jaar naar 20 dorpen om de inwoners laagdrempelige oogzorg aan te bieden.
Mevrouw Ramamana, 71 jaar:
Ik dacht dat ik de rest van mijn leven in het donker zou leven. Dankzij het oogkamp kan ik nu weer helder zien. Ik heb mijn onafhankelijkheid en waardigheid terug
U heeft het mogelijk gemaakt dat:
- 20 afgelegen dorpen bezocht zijn door de oogkampen
- 3.655 inwoners geholpen zijn met oogtesten, medicijnen, oogdruppels, brillen, lenzen en zelfs operaties
- meer dan 15.000 inwoners indirect baat hebben bij de oogzorg
- onderwijs en voorlichting een langdurig preventief effect heeft
- studenten en onderwijzers actief voorlichting geven over het voorkomen van slechtziendheid
Mevrouw Ramanamma, is 71 jaar en woont in Ravuru. Ze kon niet meer zelf koken, en herkende haar familieleden amper. Veilig over straat gaan was vrijwel onmogelijk. Haar zicht was vertroebeld door staar. Tijdens het oogkamp werd haar aandoening ontdekt en werd ze verwezen voor een staaroperatie. Binnen enkele dagen kon ze weer zien en een zelfstandig leven oppakken.
Abhishek, een 12-jarige jongen uit Narasapuram, had zijn liefde voor lezen en leren bijna verloren toen zijn zicht sterk achteruitging. Zijn ouders verdienden een klein inkomen als dagloners. Een bril voor Abhishek konden ze niet betalen. Hij kreeg steeds meer moeite met leren en verloor daardoor ook vrienden. Tijdens één van de oogkampen werd bij Abhishek bijziendheid vastgesteld en kreeg hij direct een bril aangemeten. Het resultaat was verbluffend: Abhishek doet nu weer mee in de klas en droomt ervan ingenieur te worden.
